پاسخ به چند پرسش رایج حقوقی

در برخی از قراردادها، مدت  قرارداد از جمله ارکان تشکیل دهنده آن محسوب می‎شود، مثل قراردادهایی که  موضوع آن عرضه خدمات یا انجام کار است و یا در قرارداد اجاره، که تاریخ از  جمله شرایط صحت و درستی آن است؛ به نحوی که اگر مدت اجاره معلوم نباشد،  قرارداد باطل است.

  

قرارداد ها و معاملات از مهم ترین  مباحث مسائل حقوقی هستند که هر فردی در طول زندگی با آن ها مواجه می‎شود.  بنابراین برای پیشگیری از مواجه با هر گونه مشکل لازم است که افراد جامعه  تا حدودی از دانش حقوقی اطلاع و اگاهی داشته باشند. به همین دلیل در مجله دلتا تلاش شده تا به برخی از پرسش های حقوقی درباره تنظیم قرارداد و معاملات با  توجه به قوانین و مقررات پاسخ داده شده است. در ادامه با ما همراه باشید.

چه زمانی برای تنظیم قرارداد مناسب تر است؟

در برخی از قراردادها، مدت قرارداد از جمله  ارکان تشکیل دهنده آن محسوب می‎شود، مثل قراردادهایی که موضوع آن عرضه  خدمات یا انجام کار است و یا در قرارداد اجاره، که تاریخ از جمله شرایط صحت  و درستی آن است؛ به نحوی که اگر مدت اجاره معلوم نباشد، قرارداد باطل است.  در این موارد بهتر است که تاریخ هم به صورت عدد و هم به صورت حروف درج  شود، زیرا از نظر حقوقی بسیار اهمیت خواهد داشت. در مواردی ممکن است تاریخ  انتقال یا تاریخ انجام کار غیر از تاریخ تنظیم قرارداد باشد. بنابراین در بندی جداگانه با عنوان مدت قرارداد باید زمان دقیق آغاز  و پایان کار تصریح شود. اگر تاریخ شروع قرارداد به دلیلی از قلم بیافتد و  در قرارداد ذکر نشود تاریخ امضای قرارداد تاریخ آغاز آن محسوب می‎شود.

نکاتی که باید برای تعیین مبلغ قرارداد در نظر گرفته شود؟

مبلغ یا قیمت قرارداد که در قراردادهای  خرید و فروش به آن ثمن معامله می‎گویند، ارزشی است که در مقابل کالا یا  خدمات پرداخت و توصیه می‎شود که میزان و نحوه پرداخت قیمت مورد معامله  دقیقاً با ذکر جزئیات اقساط و مدت آن و یا اسنادی که به صورت چک حساب جاری و  یا چک مسافرتی یا وجه نقد است، توضیح داده تا از هر گونه سوء استفاده  پیشگیری شود.

محل تنظیم قرارداد و اجرای تعهدات باید کجا باشد؟

محل تنظیم کلیه قراردادها باید معین باشد،  زیرا طبق قانون، محل تنظیم قرارداد، در تعیین دادگاهی که در رسیدگی به  اختلاف ناشی از قرارداد صلاحیت دارد، نقش مهمی خواهد داشت. محل انجام  تعهدات نیز باید در برخی قراردادها معین شود؛ به خصوص در قراردادهایی که  موضوع آن عرضه خدمات یا تحویل کالا است.

مال منقول و غیر منقول از دیدگاه حقوقی

در حوزه املاک، با اصطلاح  مال منقول و غیر منقول بسیار برخورد می‎کنیم. در ادامه این دو واژه را شرح می‎دهیم.

مال غیر منقول؛

به مالی گفته می‎شود که از محلی به محل  دیگر منتقل نمی‎شود که یا استقرار آن ذاتی است یا با دخالت انسان انجام  می‎شود. به نحوی که‌ انتقال آن به خرابی یا نقص خود مال یا محل آن منجر  شود. در زیر به برخی از اموال غیر منقول اشاره شده است:

• زمین ها، ساختمان ها و هرچه که در آن نصب شده و جزء بنا محسوب می‎شود  غیر منقول است و همچنین لوله ‌ها که برای جریان ‌آب یا مقاصد دیگر در زمین  یا بنا کشیده شده باشد جزء اموال غیر منقول محسوب می‎شوند.
• آینه و پرده نقاشی و مجسمه و امثال آن ها در صورتی که در بنا یا زمین  به کار رفته باشد به طوری که انتقال آن موجب نقص یا خرابی خود آن ‌یا محل  آن بشود غیر منقول است.
• میوه و حاصل باغ و مزرعه تا زمانی که چیده یا درو نشده غیر منقول است.  اگر قسمتی از آن چیده یا درو شده باشد فقط آن قسمت منقول محسوب می‎شود.

اموال منقول؛

اشیائی که انتقال آن از محلی به محل دیگر امکان داشته باشد بدون این که به خود شی یا محل آن خرابی وارد آید منقول است.

• مصالح بنائی از قبیل سنگ و آجر و غیره که برای کار بنائی تهیه شده یا  به دلیل خرابی از ساختمان جدا شده باشد تا وقتی که در ساختمان به کار  نرفته، منقول محسوب می‎شود.

همچنین بخوانید:

آنچه درباره معاملات قولنامه ایی باید بدانید 

حق داوری چیست و کدام دعاوی به داوری ارجاع می شود؟ 

آنچه درباره عقد ضمان باید بدانیم 

مبایعه نامه ؛ شرایط فسخ آن 

تعیین خسارت قرارداد چگونه است؟ 

نکات حقوقی مهم در خصوص آپارتمان نشینی

مالک یا مستأجر هر دو به یک  اندازه باید قوانین و مقررات مربوط به ساختمان ‌هایی را که مشمول قانون  تملک آپارتمان‌ ها هستند رعایت کنند و استفاده‌ کننده قانونی، خواه مالک  باشد یا مستاجر متعهد به رعایت قوانین و مقررات مربوطه خواهد بود.

  

با افزایش جمعیت و شکل‌ گیری کلان شهرها و محدود شدن زمین‌ های شهری، افراد به سمت آپارتمان‌ نشینی روی آورده اند. به گزارش مجله دلتا در این بین لازمه هم‌ زیستی بهتر در این مکان ها، بهره مندی از فرهنگ  مطلوب همنشینی و همچنین آگاهی هر یک از ساکنان از قوانین و مقررات و حقوق  اجتماعی است. در این نوشتار به طرح نکات حقوقی مهم از قانون آپارتمان نشینی پرداخته شده است.

1. مالک یا مستأجر هر دو به یک اندازه باید قوانین و مقررات مربوط به  ساختمان ‌هایی را که مشمول قانون تملک آپارتمان‌ ها هستند رعایت کنند و  استفاده‌ کننده قانونی، خواه مالک باشد یا مستاجر متعهد به رعایت قوانین و  مقررت مربوطه خواهد بود.

2. قسمت‌ های مشترک و مشاع مجتمع ‌های آپارتمانی؛ شامل زمین، تأسیسات  مشترک مانند سیستم گرمایشی و سرمایشی، چاه، انشعاب برق، بالابر، فاضلاب،  انشعاب آب، انباری، لوله ‌ها و سیم ‌های برق، اسکلت ساختمان، بام، راهرو و  راه‌ پله ‌ها، در و پنجره ‌های بخش‌ های عمومی، حیاط، محوطه ساختمان که  بخشی از ملک است، حیاط خلوت، اتاق سرایدار، نمای ساختمان، انباری عمومی و  تلفن مرکزی و هر آنچه که مطابق صورتجلسه تفکیک آپارتمان ‌ها به واحدی خاص  اختصاص ندارد، مشترک و مورد استفاده همه مالکان و متصرفان قانونی است.  شایان ذکر است که این بخش ‌ها غیر قابل انتقال است و هر یک از مالکان یا  نماینده آن ها به نسبت مالکیت و مساحت آپارتمان خود در آن به‌ صورت مشترک و  مشاع سهیم است.

3. قسمت ‌های اختصاصی هر ساختمان؛ شامل قسمت‌ هایی است که برای آن سند  مالکیت جداگانه با تعیین مالک صادر شده یا به‌ صورت عرفی به یکی از مالکان  اختصاص دارد. مانند پارکینگ و انباری که اگر به ‌صورت قانونی در سند ملک  ثبت شده و به مالک آپارتمان تعلق دارد. در غیر این‌ صورت باید به‌ صورت  مشترک با توافق مالکان دیگر از مکان های یاد شده بهره ‌برداری شود.

4. هزینه‌ های مشترک؛ هزینه‌ هایی است که برای استفاده، حفظ و نگهداری  عادی ساختمان و تأسیسات و تجهیزات و همچنین هزینه‌ های اداری و حق ‌الزحمه  مدیر یا مدیران ساختمان پرداخت می‌شود. این هزینه ‌ها شامل مواردی همچون  رنگ ‌آمیزی دیوارها و نرده‌ های مشترک و … را شامل می‌شود. سهم هر یک از  مالکان از مخارج، به نسبت مساحت اختصاصی هر آپارتمان به کل بخش ‌های  اختصاصی دیگران تعیین شده و از هر واحد دریافت می‌شود. شایان ذکر است که  هزینه‌ های مشترک به صورت مساوی از همگان دریافت خواهد شد. بدیهی است اگر  بر مبنای قانون و عرف قسمتی از بخش ‌های عمومی مشترک مورد استفاده اختصاصی  شخص یا اشخاصی است، باید هزینه ‌های آن ‌را کسی که استفاده‌ می‎کند  بپردازد. همچنین امکان قانونی برای تنظیم قرارداد بین مالکان برای چگونگی  محاسبه سهم هر مالک در هزینه‌ ها وجود دارد. مالکان می‌توانند توافق کنند  که برخی از آن‌ ها هزینه ‌های بخشی از ساختمان را به ‌صورت انحصاری متقبل  شوند.

5. نمای ساختمان؛ بخش مشترک و متعلق به همه مالکان است. آن بخش از ورودی  آپارتمان‌ ها و سر در آن‌ که در ظاهر و زیبایی مؤثر و نمایان است، جزء  مشاعات و بخش های مشترک محسوب می‌شود. بنابراین طبق قانون آپارتمان نشینی  هیچ تغییر و اصلاحی در این موارد نباید بدون موافقت دیگر مالکان انجام شود.

6. در هر ساختمانی که مشمول قانون تملک آپارتمان‌ ها است ، اگر مالکان بیش از سه نفر باشند، باید مدیر یا مدیرانی توسط مجمع  عمومی مالکان انتخاب شود. مواردی نظیر اداره و حفظ ساختمان، دریافت و  پرداخت هزینه ‌ها، بیمه آتش‌ سوزی ساختمان، تعیین سهم هر آپارتمان در هزینه  ‌ها و اعلام آن، جلوگیری از ارائه خدمات مشترک به بدهکاران، درخواست طلب  از بدهکاران، و نیز طرح شکایت در دادگستری و مراجعه به اداره ثبت توسط مدیر  ساختمان صورت می‌گیرد.

همچنین بخوانید:

شنود یا استراق سمع از نظر قانون چه مجازاتی دارد؟ 

فک رهن املاک به چه معنااست؟ 

وکیل معاضدتی هیچ حق الوکاله ای نمی گیرد 

تغییر سن در شناسنامه ؛ دلیل افزایش تقاضا چیست؟ 

مهریه فقط سکه طلا نیست!