مجله حقوقی دلتا

گاهی پیش می‌آید که افراد برای مراجعه به پزشک و مراکز درمانی از دفترچه بیمه افراد دیگری استفاده می‌کنند.

جرم استفاده از بیمه دیگران

طبق قانون، اوراق دفترچه درمانی در حکم اوراق بهادار و هرگونه دخل و تصرف یا سوء استفاده از آن‌ها مشمول مقررات جعل اسناد دولتی است. به همین دلیل فردی که اقدام به این کار کند مجرم است. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع جرم استفاده از بیمه دیگران می‌پردازیم.

گاهی اوقات پیش می‌آید که افراد برای مراجعه به پزشک و مراکز درمانی از دفترچه بیمه افراد دیگری استفاده می‌کنند. البته بر اساس قانون استفاده از دفترچه بیمه افراد دیگر جرم به حساب می‌آید.

بر اساس قانون اوراق دفترچه درمانی در حکم اوراق بهادار دولتی هستند. هرگونه دخل و تصرف یا سوء استفاده از آن‌ها مشمول مقررات جعل اسناد دولتی است. به همین دلیل فردی که اقدام به این کار کند مجرم به حساب می‌آید.

در ماده ۵۳۶ قانون مجازات اسلامی آمده است که هرگاه فردی در اسناد یا نوشته‌های غیر رسمی جعل کند و با علم به جعل از آن‌ها استفاده کند علاوه بر جبران خسارات به حبس از ۶ ماه تا ۲ سال یا به ۳ تا ۱۲ میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.

استفاده از بیمه دیگران

مجازات پزشک متخلف چیست؟

البته اگر پزشک هم با علم و آگاهی از دفترچه فردی دیگر برای بیمار خود استفاده کند او هم باید مجازات قانونی را طی کند.

بر اساس قانون هر گاه فردی با توسل به عناوین و وسایل تقلبی از مزایای مقرر در قانون به نفع خود استفاده کند به پرداخت جزای نقدی معادل دو برابر خسارت وارده محکوم می‌شود. هم‌چنین در صورت تکرار آن به حبس از ۶۱ روز تا ۶ ماه محکوم خواهد شد.

کارشناسان ناظر بیمارستانی که نمایندگانی از سوی سازمان تامین اجتماعی هستند، به موجب اختیارات و وظایفی که بر عهده دارند، بر حسن اجرای قرارداد میان بیمارستان‌ها و دفاتر اسناد پزشکی نظارت می‌کنند.

این افراد با بررسی دفترچه‌های درمانی و تشخیص هویت بیماران، مانع سوءاستفاده احتمالی از دفترچه‌های تامین درمان ویژه بیمه شدگان تامین اجتماعی می‌شوند.

دفترچه بیمه

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی نوشتن «پارک مساوی با پنچری» جرم است؟ مطالعه کنید.

۰ نظر

مجله دلتا

یکی از مهم‌ترین مسائلی که در خصوص جدایی یا طلاق زن و مرد ممکن است مطرح شود این است که حضانت فرزند بر عهده کیست؟

حضانت بعد از سن قانونی

پس از جدایی والدین از یکدیگر فرزندان تا زمانی که خود قدرت انتخاب ندارند و یا سن آن‌ها رسمیت قانونی نداشته باشد بنابر نظر دادگاه می‌بایست تحت حضانت یکی از والدین قرار بگیرد. این مورد می‌تواند با توجه به شرایط متغیر باشد؛ اما زمانی که فرزندان خودشان توانایی تصمیم گیری درباره چگونگی ادامه زندگی خود داشته باشند دادگاه و قانون این حق را به آن‌ها خواهد داد که خودشان انتخاب کنند، که می‌خواهد برای ادامه زندگی تحت حضانت چه کسی باشند. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی حضانت فرزند بعد از سن قانونی می‌پردازیم.

حضانت تا چه سنی می‌تواند وجود داشته باشد؟

حضانت به معنای نگهداری فرزند تا هر زمان که او به سنی برسد که توانایی زندگی بدون حمایت دیگران داشته باشد و نیازهای روحی و روانی روانی او در کنار آن فردی که حضانت او را برعهده دارد برطرف شود. اگر نیاز به تعیین کسی که حضانت فرزند می‌بایست برعهده داشته باشد قبل از سن هفت سالگی وجود داشته باشد؛ در هرصورت، به جز در مواردی که می‌توان با توسل به آن‌ها حق حضانت را سلب کرد، فارغ از جنسیت فرزندان بر عهده مادر خواهد بود. پس از این سن تا سن ۹ سالگی حق حضانت فرزند دختر بر عهده پدر و فرزند پسر نیز تا سن ۱۵ سالگی برعهده کسی خواهد بود که خود فرزند انتخاب کند. این مورد تعیین حضانت فرزندان تنها در شرایط طلاق و جدایی رخ نخواهد داد در شرایط مختلفی ممکن است که والدین در کتار یکدیگر زندگی نکنند که در آن شرایط این مورد می‌تواند مورد بحث قرار بگیرد.

حضانت بعد از سن قانونی

حضانت فرزند بعد از سن قانونی

در مسائل دینی سن قانونی سنی به حساب می‎‌آید که به صورت کلی سن بلوغ بوده و این سن از سن مورد تایید که هجده سال است؛ کمتر است، بنابراین با استناد به ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی و هم چنین رای وحدت رویه در هیات عمومی دیوان عالی کشور، هنگامی که کودک به سنی که بر اساس شرع بالغ به حساب می‌آید رسیده باشد؛ می‌تواند از آن سن به صورت قانونی برای انتخاب و تعیین حضانت خود استفاده کند پس از ۹ سال قمری برای دختران و پس از ۱۵ سال قمری برای فرزندان پسر این حق به آن‌ها داده خواهد شد تا تصمیم بگیرند با چه کسی به زندگی خود ادامه دهند. این انتخاب می‌تواند بین یکی از والدین آن‌ها باشد یا تصمیم برای ادامه زندگی با یکی از اجداد در صورت امکان باشد. رسیدن فرزندان به سنی که خودشان می‌توانند انتخاب کنند که با چه کسی زندگی کنند؛ منافاتی با ملاقات طرف دیگر ذی نفع در حضانت آن‌ها ندارد و می‌توان با ارائه درخواست برای ملاقات آن‌ها به دادگاه و اعلام شرایط مورد نظر برای ملاقات این حق را طلب کند و این سن و قدرت تصمیم گیری فرزندان، نمی‌تواند مانع از داشتن این حق آنان باشد. دادگاه نیز با توجه به مصلحت کودک هم‌چنان حکم و نظر خود را درباره این کار اعلام خواهد داشت.

برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر حضانت فرزند قبل از طلاق را مطالعه کنید.